Jericho en een demonstratie

Hallo allemaal,

De meeste van jullie zullen wel gehoord hebben over de toestand hier. Wat kan ik erover zeggen. Voor mij persoonlijk is er niet veel veranderd, behalve dat het een paar dagen wat ongemakkelijk was, alsof de mensen op straat anders naar mij keken. Ook ben ik voorzichtiger om ’s avonds laat niet alleen over straat te lopen. Ik zorg ervoor dat ik thuis gebracht wordt. Ik ben twee dagen in Jeruzalem geweest, en de tweede keer was de dag na de inval in Jericho, en toen waren de soldaten op het checkpoint behoorlijk onvriendelijk en agressief. Ze schreeuwen: hierheen, daarheen, tas op de band, wat zit er in je tas, nee nee, naar achteren. In het Hebreeuws, de Palestijnse vrouwen moeten dat allemaal maar begrijpen. Onbeschoft, zoals die soldaten met anderen omgaan. Dat moet je een keer meemaken, om echt te geloven dat iemand zo met een ander persoon om kan gaan.

De situatie voor de Palestijnen is wat ingewikkelder. Ze zijn ten eerste erg boos op Israël, dat zij het recht nemen om een gevangenis in een stad op Palestijns land binnen te vallen, te vernielen, en gevangenen mee te nemen. Vernederend. Zij zeggen dat het niet bewezen is dat Sa’adat schuldig is, en bovendien was die moord op de Israëlische minister een reactie op de moord door Israël van Abu Ali Moustafa, de voorganger van Sa’adat binnen de partij. Ze zijn ook bang voor de gevolgen hiervan, want natuurlijk nemen de aanhangers van de partij wraak, ten eerste door buitenlanders te gijzelen en door gebouwen te vernielen, maar later vast ook door zelfmoordaanslagen. En hierdoor wordt de al slechte reputatie van de Palestijnen alleen maar slechter. Ook neemt Israël wraak (op de reactie op hun actie, maar voor het gemak doen ze net alsof hun actie niet geweest is, of in ieder geval niet zo erg is), door nog meer checkpoints op te richten, de checkpoints strenger te maken, de grens met Jordanië af te sluiten, Gaza helemaal potdicht te maken voor iedereen, op jacht te gaan naar radicale Palestijnen; dat daarbij huizen vernield worden en een meisje van 8 gedood, nou ja, dat is het risico van de zaak. Jammer dan.

Ik las op internet dat de kop over Jericho in de Volkskrant meldde dat er tig buitenlanders gegijzeld zijn. Ok, dat is waar, maar dat is wel een reactie ergens op! Waarom krijgen we in Nederland de slechte acties van de Palestijnen groot in het nieuws, en de slechte acties van de Israëli’s worden ergens in kleine lettertjes genoemd – als ze al genoemd worden. Ik vind dit een hele slechte zaak. Ook dat er direct wordt gezeurd over of de EU nu nog wel geld kan blijven geven, nu de Palestijnen weer mensen gijzelen en vernielingen aanrichten. Alsjeblieft hee, is dit het belangrijkste?! Kijk eens naar oorzaken van de situatie. Doe daar iets tegen, in plaats van te zeuren en arrogant te doen over dat geld dat wij zo nobel aan de Palestijnen geven. En waarom heroverweegt Amerika die 5 biljoen die ze elk jaar aan Israël schenken niet?

Ik ben vrijdag naar een demonstratie geweest. In een dorpje, Bil’in, ten westen van Ramallah. In dit dorp wordt al een jaar lang elke week gedemonstreerd. Tegen de bouw van de muur. Waar de muur komt te staan, staat nu nog een elektrisch hek. De muur zal meer dan de helft van het land van de dorpsbewoners aan de Israëlische kant plaatsen, waarna het natuurlijk ingepikt wordt door de kolonisten, wiens huizen daar nu al gebouwd worden. De dorpsbewoners zijn dan hun land kwijt, zonder pardon. Want stel dat de muur weer een keertje afgebroken gaat worden, over lange lange tijd, (wat volgens sommigen zal gebeuren, omdat de muur slechts een ‘veiligheidsmuur’ is), dan is het land natuurlijk volgebouwd of in cultuur gebracht door de kolonisten - die dan gewone Israëli’s zijn, want wonend op Israëlisch gebied - en zal het nooit meer teruggegeven worden aan de Palestijnen (zoals met heel veel land in Israël nu gebeurt). De dorpsbewoners zijn in eerste instantie natuurlijk tegen de hele muur, maar als Israël dan toch een muur wil bouwen, laten ze het dan wel alsjeblieft op hun eigen grond doen, en niet in Palestijns gebied, zoals nu voor het grootste deel gebeurt.
Door de wekelijkse, geweldloze, demonstraties is dit dorp beroemd in Palestina, en onder sommige Israëliërs ook. Er lopen rechtzaken rond dit dorp, en de laatste uitslag is dat er gedurende de aankomende twee maanden niet gebouwd mag worden in de kolonistennederzetting.
Goed. De demonstratie zelf. De avond ervoor zat ik in de kroeg met wat mensen, en ik werd gewaarschuwd voor de traangasbommen die het Israëlische leger elke week gebruikt. Als bescherming hiertegen moet ik of parfum meenemen, of een ui. Als ik dan traangas ruik, moet ik aan de ui of het parfum ruiken, niet in paniek raken, rustig blijven ademen, en dan komt alles goed. Ik kon met twee Spanjaarden mee rijden, een fotograaf en zijn vrouw. Toen we in het dorp aankwamen en met de al verzamelde mensen mee liepen naar de plek waar het Israëlische leger ons al opwachtte, vertelde het Spaanse meisje over dit dorp, en over hoe je je moet gedragen tijdens de demonstratie. Als er mensen rennen, meerennen; als er bommen worden geschoten (of traangas of rubberkogels), ook rennen. Nooit tussen de Palestijnen en het leger in komen te staan. Dit soort adviezen, ik kreeg het er een beetje benauwd van.
De soldaten daar weten dat er demonstranten komen, dus zij staan al te wachten, op een rij, in volle bepakking, met schild, houten stok, geweer en bommen. De groep vooral Palestijnse jongeren probeert zonder geweld, door te duwen tegen de schilden van de soldaten, langs hen naar de andere kant te komen. Ze stonden nog niet eens vijf minuten voor de soldaten, of er werd al geduwd, getrokken, en met traangas geschoten. En gerend dus. Later zag ik dat je beter vooraan kan blijven staan, vlak bij de soldaten, want zij gooien de bommen altijd van hun af natuurlijk, zodat zij er zelf geen last van hebben. Al heel snel werd er een Palestijnse jongen op zijn hoofd geraakt door de houten stok van een soldaat, waarna alles even stil werd gelegd, om anderen de kans te geven die jongen weg te tillen en in de al aangesnelde ambulance te leggen.
De soldaten zijn vooral grof tegen de Palestijnen, en de Palestijnen praten, roepen, zingen, slaan met stenen op metalen hekken zodat er een ontzettend lawaai is, en proberen langs de soldaten te komen. De soldaten trekken of slepen die personen dan weer een stuk terug. Er wordt geschreeuwd en gecommandeerd. Af en toe loopt het een beetje uit de hand tussen een soldaat en een Palestijn, en dan vliegt een hele groep soldaten op die ene jongen af, die weer ‘hulp’ krijgt van andere Palestijnen, en uiteindelijk komen die Palestijnen weer een stuk naar achteren te staan. Soms lijkt het slechts een spel, maar ik was er wel behoorlijk van onder de indruk. Het Spaanse meisje zei dat het er deze keer agressiever aan toe ging dan andere keren - misschien vanwege Jericho? Er waren ook wat Israëlische burgers aanwezig, die met de Palestijnen mee demonstreren tegen de muur. Zij gingen steeds heel dicht voor de soldaten staan, om met hen te praten, te discussiëren over het hoe en waarom.
Na zo’n anderhalf uur werd er besloten dat het voorbij was, en iedereen liep terug naar het dorp. Langs het pad naar het dorp toe, waren jongere jongens met zelfgemaakte touwkatapulten stenen aan het gooien naar soldaten die meer dan 200 meter verderop stonden. De soldaten gooiden af en toe een traangasbom terug. Wij zijn terug naar Ramallah gegaan, ik weet dus niet of dat nog lang geduurd heeft.

Iets anders dan politiek: met mijzelf gaat het ok. De laatste paar dagen heb ik wat meer mensen leren kennen, om bij langs te gaan, om mee naar de bioscoop te gaan of ergens wat te gaan drinken. Dus dat is leuk. Verder ben ik veel aan het sporten, in de fitness. Ik ben twee dagen in Jeruzalem geweest, vooral in het Arabische deel van de oude stad, erg mooi. Ook heb ik wat foto’s gemaakt van het joodse Purimfeest.

Nou, ik laat het hierbij. Ik zet wat nieuwe foto’s op deze site, dus bekijk die ook.
Tot later, pas goed op jullie zelf.
Groeten,

Maaike